ژیوانو: اگه نیاز به پترن داری, از اینجا می‌تونی کلی پترن در طرح‌های مختلف پیدا کنی.
در فصل ۱۸۹۸–۹۹ بیلی مردیث به منچسترسیتی کمک کرد تا به لیگ دسته اول فوتبال صعود کند. او چهار هتریک کرد و در پایان فصل ۲۹ گل برای سیتی به ثمر رساند. بیلی گیلسپی نیز در آن فصل عملکرد خوبی داشت. منچستر سیتی در اولین فصل حضور در لیگ برتر کار آسانی در پیش نداشت و در رده هشتم قرار گرفت. در آوریل ۱۹۰۰ مربی سام اورمرود موفق شد نیوتن هیث را متقاعد کند که ستاره ستاره خود جو کسیدی را به قیمت ۲۵۰ پوند بفروشد. بعد از یکسال از جذب این بازیکنان در آوریل ۱۹۰۱ کسیدی به میدلزبرو به قیمت ۷۵ پوند فروخته شد، کسیدی به این دلیل بفروش رفت که چون ارزش حقوق دریافتی ۴ پوند در هفته خود را نداشت. مربی سام اورمرود از این تصمیم ناراحت شد اما بعداً مشخص شد که مدیران باشگاه اعتماد خود را به سام از دست داده‌اند و او دیگر تصمیمات اصلی را نمی‌گیرد.
دنیس لاو بازیکن سابق یونایتد با یک ضربه فوق‌العاده تماشایی دروازه یونایتد را باز کرد تا سیتی ۱–۰ در اولدترافورد به پیروزی برسد و این برد منچسترسیتی، یونایتد را به دسته پایین‌تر فرستاد.[۲۹] منچستر سیتی توانست در فصل ۷۶–۱۹۷۵ در فینال جام اتحادیه مقابل نیوکاسل ۲–۱ به پیروزی برسد و عنوان قهرمانی را از ان خود کرد.[۳۰]
جشنواره غذا و نوشیدنی منچستر رویدادی سالانه است که لذیذترین غذاهای شهر را به نمایش می‌گذارد. این جشنواره به‌عنوان راهی برای نشان‌دادن به جهانیان آغاز شد که در صحنه غذاخوری منچستر چیزی بیش از پای گوشت وجود دارد و به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین جشنواره‌های غذایی در بریتانیا به شهرت رسیده است.
عکس های رمانتیک دست‌های عاشقانه با لحظات زیبای عاشقی
این دو نفر با هم دوست شدند و تصمیم گرفتند پیشنهادی برای تصاحب باشگاه ارائه دهند. در سال ۱۹۰۲ نیوتن هیث ۲٬۶۷۰ پوند بدهی داشت و با دستور انحلال روبرو شد. در جلسه سهامداران در تالار نیو ایسلینگتون، هری استافورد اعلام کرد که او و چهار تاجر ثروتمند محلی از جمله جان هنری دیویس مایل به پذیرش و پرداخت بدهی‌های نیوتن هیث هستند. اتحادیه فوتبال این طرح را تصویب کرد و نیوتن هیث به منچستر یونایتد تبدیل شد. در فصل ۱۹۰۱–۰۲ منچسترسیتی به دسته پایین‌تر سقوط کرد. سام اورمرود استعفا داد و تام مالی، بازیکن سابق پرستون نورث اند به جای او قرار گرفت. در یک بازی تمرینی عمومی قبل از فصل، دی جونز که با بیلی مردیث در تیم ملی ولز بازی می‌کرد از ناحیه زانو به شدت مصدوم شد، علی‌رغم معالجه پزشک باشگاه، ظرف یک هفته زخم عفونت کرد و متأسفانه این بازیکن فوت کرد.
رونالدو در فصل ۰۸–۲۰۰۷، با ۴۲ گل در طول فصل، رکورد ۴۰ سالهٔ تاریخ باشگاه که دست جورج بست با ۳۳ گل بود را شکست. در همان سال، کفش طلای اروپا را با هشت امتیاز جلوتر از مهاجم اسپانیایی، دنیل گویزا کسب کرد.
وکتورها حجم کمی داشته و مستقل از رزولوشن هستند. می‌توان آن‌ها را بزرگ و کوچک کرد و در هر رزولوشن بدون از website دست دادن جزئیات و وضوح آن تصویر را چاپ کرد.
در این مرحله سیتی با لیون رو در رو شد، در این بازی سیتی توان برد داشت اما با بی دقتی مهاجمانش بازی را باخت و حذف شد، هر چند همه فوتبال دوستان علت این شکست را تاکتیک اشتباه پپ می‌دانستند.[۶۴]
همچنین با این دو گل با ۷۵ گل زده مشترکاً به همراه لیونل مسی رکورددار گل لیگ قهرمانان اروپا شد.
ژیوانو: روز جهانی عکاسی مبارک! از اینجا می‌تونید به فایل‌های این مناسبت دسترسی داشته باشید.
از زمان انتقال سیتی به ورزشگاه اتحاد، متوسط حضور تماشاگران این تیم بین شش تیم برتر انگلیس بوده است. حتی در اواخر دهه ۱۹۹۰ (دوران افت سیتی)، زمانی که این باشگاه دو بار در سه فصل به چمپیونشیپ سقوط کرد، متوسط حضور تماشاگران سیتی در بازی‌های خانگی این تیم حدود ۳۰٬۰۰۰ نفر بود (ظرفیت ورزشگاه حدود ۳۲٬۰۰۰ بود) که نشان از وفادار بودن هوادارهای این تیم است. آهنگ مورد علاقه هواداران سیتی آهنگ «ماه آبی»[۱۰۲] است که به نظر می‌رسد یک سرود قهرمانانه است. طرفداران سیتی تمایل دارند که غیرقابل پیش‌بینی بودن ویژگی ذاتی تیم آن‌ها باشد و نتایج غیرمنتظره را «شهر معمولی» می‌دانند. رویدادهایی که هواداران آن را «شهر معمولی» می‌دانند شامل تنها تیمی که در فصل (۵۸–۱۹۵۷) بیش از ۱۰۰ گل به ثمر رسانده است یا اینکه سیتی تنها تیمی بود که در لیگ برتر ۰۵–۲۰۰۴ چلسی را شکست داد[۱۰۳] یا سیتی تنها تیمی است که توانسته در لیگ برتر انگلیس ۱۰۰ امتیاز کسب کند[۱۰۴]و غیره.
سیتی بعداز موفقیت در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ وارد یک دوره افت طولانی شد. مالکوم آلیسون برای بار دوم در سال ۱۹۷۹ سکان هدایت تیم سیتی را بر عهده گرفت اما مبالغی را برای خرید چندین بازیکن ناموفق مانند استیو دالی هدر داد، پس از آن هفت نفر فقط در دهه ۱۹۸۰ سرمربی سیتی شدند. با هدایت جان باند، سیتی به فینال جام حذفی ۱۹۸۱ رسید اما در بازی برگشت به تاتنهام باخت.[۳۱] این باشگاه دو بار در دهه ۱۹۸۰ به دسته پایین‌تر سقوط کرد (در سال ۱۹۸۳ و ۱۹۸۷) اما در سال ۱۹۸۹ دوباره به لیگ برتر بازگشت و در ۱۹۹۱ و ۱۹۹۲ با مدیریت پیتر رِید پنجم شد.
در سال ۱۹۲۰ آتش‌سوزی جایگاه اصلی ورزشگاه هاید رود[۹۸] را از بین برد و سیتی سه سال بعد به ورزشگاه ماین رود منتقل شد. ورزشگاه ماین رود میزبان بیشترین تماشاگر در تاریخ لیگ انگلستان است، که در ۳ مارس ۱۹۳۴ در بازی رفت جام حذفی منچسترسیتی مقابل استوک سیتی ۸۴٬۵۶۹ هزار نفر در این ورزشگاه حضور یافتند[۹۹] و این رکورد استثنایی را به ثبت رساندند در حالی که ظرفیت ورزشگاه ماین رود ۳۵٬۰۰۰ نفر بود. طول عمر این ورزشگاه حدود ۸۰ سال است، که تا سال ۱۹۹۵ ظرفیت آن به ۳۲٬۰۰۰ محدود شد و همین امر باعث شد مسئولان منچسترسیتی در جستجوی ورزشگاه جدیدی باشند که در نهایت سیتی به ورزشگاه اتحاد نقل مکان کرد.